Saba wybiegła na polanę, chciała pójść do jeziorka, ale wtedy ujrzała wilki. Polowały na łosia, a było to polowanie wręcz mistrzowskie. Najpierw spłoszenie stada, oddzielenie zdobyczy, no i zasadzka. Długo patrzyła, zachwycona dokładnością i zgraniem całego stada. W końcu się opamiętała i wskoczyła na pobliskie drzewo.

- Co robisz?
Spytała ciekawsko kuna, siedząc obok na drzewie. Czuła się całkowicie bezpieczna.

Łosza w tym czasie spokojnie jadła pędy drzew na sąsiedniej łące.

Łosza zaryczała.

- Myśliwi!

Po czym bez śladu upadła. Jednak wstała i ciągnąc po ziemi całą tylną część ciała zaczęła się czołgać.

Saba także dobiegła do rzeki, ale stanęła i oglądnęła się za siebie. Nie miałaby problemów z przejściem na drugą stronę, bo w jednym miejscu nad wodą zwisały gałęzie rozłożystych dębów. Ona jednak nigdy nie spotkała czegoś takiego jak człowiek i koniecznie chciała sprawdzić co się stało z łoszą, ostrożnie więc zawróciła ku polanie.

Rysica przechadzając się po lesie usłyszała strzał. Ot co, taki przy polowaniach. Przyzwyczaiła się do tego, i nie bała. Obróżka ją chroniła. Wyczuła zapach krwi upolowanej ofiary przez co. Co właśnie. Wilki. Najgorsze stworzenia pod słońcem. San delikatnie skryła się gdzieś w cieniu, na wysoko umieszczonym głazie obserwując całą sytuację. Psowate przeszły przez rzekę. Postrzelona przez ludzi łosza czołga się po ziemi.